หลังจากเรื่องเสียวที่ผมได้ขึ้นครูกับแม่จนแตกในเมื่อคืนนั้นแล้ว คุณแม่ยอมมานอนเป็นเพื่อนผมเฉพาะคืนวันศุกร์กับเสาร์เท่านั้น เพราะในรุ่งเช้าไม่มีเรียน คุณแม่ต้องตื่นกลับห้องตอนตีห้ากันจ๊ะเอ๋น้องสาว (ผมก็ถือโอกาสนั้นตอบแทนบุญคุณของคุณแม่อีกครั้งเสมอ) ส่วนสถานภาพในครอบครัวยังเหมือนเดิม ผมยังไม่กล้าสนิทสนมกับแม่อย่างที่ควรจะเป็น (เช่น กอด จูบ ลูบ คลำ) เพราะเกรงใจน้องสาวผม แต่มีเรื่องที่น่าแปลกใจอยู่อีกอย่างคือน้องกับผม
ผมกับน้องสาวเริ่มไม่สนิทกันเหมือนก่อน บางครั้งอยู่ๆ มองหน้าผม หน้าของน้องก็แดงขึ้นมาเฉยๆ เพราะเมื่อก่อนผมกับน้องสนิทกันมาก น้องชอบมาเล่นเกมหรือให้ผมสอนหนังสือให้ แต่หลังจากที่ผมสนิทกับแม่น้องก็พยายามหลบหน้าผม จะเจอกันก็ตอนรับประทานข้าวมื้อเช้าและมื้อเย็น กับตอนออกกำลังกายในห้องออกกำลังกายเท่านั้น แต่ก็ไม่ช่างคุยช่างยั่วเหมือนเดิม อยู่มาในคืนวันเสาร์วันหนึ่ง ประมาณหลังเที่ยงคืนซึ่งคุณแม่มาอยู่เป็นเพื่อนคุยกับผมอย่างสนุกสนานด้วยท่าหนุมานขย่มตอ ผมเกิดมีอารมณ์แปลกประหลาดอยากเปลี่ยนสถานที่ขึ้นมากระทันหัน “คุณแม่ครับ เราลงไปเล่นที่สระกันดีไหมครับ” “จะดีเหรอ เดี๋ยวน้องเห็นเข้า” คุณแม่ตอบแบบค้อนๆ
“ถ้าคุณแม่เสียงไม่ดังก็ไม่น่ามีปัญหาหรอกครับ” ทั่งอย่างผมแสดงความคิดเห็นบ้าง คุณแม่ตบยั่วผมเบาๆ “ก็เราควยใหญ่ออกอย่างนั้น มันอึดอัดไปหมดนะ ก็ต้องระบายกันบ้างสิ” “เป็นความผิดของคุณแม่เองครับ เล่นให้ผมมาควยใหญ่ออกอย่างนี้ แล้วตามปกติน้องตาลเขาเป็นเด็กดีนอนตั้งแต่หัวค่ำ คงไม่มีปัญหาหรอกครับ” ระหว่างนั้นคุณแม่ยังขย่มผมอย่างเมามัน “แม่กำลังต่อเนื่องกันอยู่เลยนะ” “ไม่เป็นไรครับ คุณแม่ช่วยถือผ้าเช็ดตัวให้หน่อยครับ” ว่าแล้วผมก็ยันตัวขึ้นยืน ใช้ท่าลิงอุ้มแตงกระเตงคุณแม่ไปหยิบผ้าเช็ดตัวและเดินไปเปิดประตู ลงบันไดไปที่สระโดยที่เราไม่ได้แยกจากกันเลย
“ทีเรื่องอย่างนี้ถนัดนะ เซี้ยวจังเลยเรา” โอ้โอภาษาโบราณจัง แปลแทบไม่ได้เลยครับ เมื่อถึงที่สระผมก็กระโดดสปริงบอร์ดลงสระเสียงดังตูมใหญ่ “โอ๊ย แม่เสร็จแล้ว เรานะเล่นอะไรก็ไม่รู้ แม่อายนะ”
“ผมยังอยู่แค่หมอชิต ยังไม่ถึงอนุสาวรีย์ชัยเลยครับ” “ก็ได้ อย่างนั้นอย่าหยุดเขย่าสิ” การสนิทสนมกันในน้ำให้บรรยากาศอีกแบบครับ มันทั้งฝืด ทั้งหนึบ อย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน ผมกระเตงคุณแม่ไปสักพักผมก็เปลี่ยนท่าให้คุณแม่หันหลังให้ แล้วผมก็เข้าไปสนิทสนมในตอนนั้นพอดี คุณแม่หันหน้าเข้าหาตัวบ้านพอดี ผมกระแทกสักพักก็ต้องสะบัดหน้าไปมาเพื่อคลายอารมณ์ พอดีหันไปเจอเงาตะคุ่มๆ ที่บนระเบียงบ้าน ก็ต้องเพ่งตาดู มันคล้ายๆ น้องผมนะ แต่ไม่ไหวแล้วครับ มันเสียว ผมเลยกด A รัว ชาร์จพลัง จนในที่สุดก็เสร็จสมอารมณ์หมายเพราะคุณแม่ทั้งบีบ ทั้งรัด
เพราะคุณแม่เสร็จไปอีกครั้งก่อนหน้าผมไม่นาน และแน่นอนครับมนุษยชาติร่วมเพศเพื่อสืบเผ่าพันธุ์ผมจึงจำเป็นต้องหลั่งข้างในครับ (คงจะเจือจางพิลึก ก็เล่นน้ำอยู่ครับ) หันไปมองที่ระเบียงอีกที อ๊ะเงาหายไปไหน ไม่เป็นไรครับผมก็จับคุณแม่มาจูบอย่างดูดดื่มก่อนจะเช็ดตัวเดินโทงๆ ไปนอนกัน ผมก็ฝากความสงสัยไว้ในธนาคารก่อนครับ พรุ่งนี้ค่อยถอน รุ่งเช้าหลังจากที่คุณแม่ทำอาหารเช้า ซึ่งทำเผื่อมื้อเที่ยงด้วย คุณแม่ก็ชวนผมและน้องสาวไปซื้อของใช้ที่ห้าง แต่น้องผมปฏิเสธเพราะตอนนี้เป็นต้นเดือนธันวาคม ซึ่งตอนกลางเดือนน้องสาวของผมต้องสอบกลางภาคพอดี ส่วนผมเห็นดังนั้นก็ต้องสอบด้วยไม่อย่างนั้นน้องจะผิดสังเกตทั้งๆ ที่เป็นโอกาสที่จะได้เปลี่ยน บรรยากาศแล้วแท้ๆ และมันก็เป็นไปตามยุทธการเพื่อสันติภาพ
เมื่อคุณแม่ออกไปห้าง ผมก็ไปเคาะประตูห้องน้องสาวและเมื่อน้องเปิดประตู “น้องตาลค่ะ มาพี่จะสอนเลขให้นะ เทอมที่แล้วเราได้แค่ 86 คะแนนเอง” ผมก็ถือวิสาสะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างโต๊ะอ่านหนังสือ “ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้น้องอ่านวิชาวิทยาศาสตร์อยู่ค่ะ” น้องก็ต้องจำใจปิดประตูแล้วเดินมานั่งที่โต๊ะอ่าน หนังสือโดยมีผมนั่งข้างๆ “เห็นคุณแม่บอกว่าเรามีหนุ่มให้ดอกไม้วันละตั้งหลายช่อนะ กี่ช่อนะคะ” แน่ละครับน้องผมหน้าตาดี แถมหุ่นนางแบบอีก “สี่ค่ะ แต่หนูก็ทิ้งที่หน้าโรงเรียนแล้วนะคะ หนูอยู่ในวัยเรียนค่ะ” “ก็ดีจ๊ะแล้วทำไมช่วงนี้น้องตาลต้องหลบหน้าพี่ด้วย ไม่เห็นไปเล่นเกมที่ห้องของพี่เลยค่ะ” “ก็ตอนนี่หนูใกล้สอบแล้วนี่ค่ะ ไม่ได้หลบหน้าพี่ต้นสักหน่อย” ผมเงียบไปสักพักระหว่างนั้นน้องก็อ่านหนังสือเพื่อปิดบังใบหน้าที่เริ่มแดง
“อย่างนั้นเงาที่ระเบียงเมื่อคืนคือน้องตาลใช่ไหมค่ะ” หวังทีเผลอไงครับ “ค่ะ อุ๊ย ไม่ใช่ค่ะ พี่ต้นพูดถึงเรื่องอะไรคะ” สำเร็จ นี่แหละหนาคนที่ไม่เคยโกหกก็เป็นอย่างนี้ไม่แนบเนียนเอาเสียเลย ท่าทางยุทธการเพื่อสันติภาพของผมจะไม่สำเร็จ ท่าทางต้องใช้แผนพายุทะเลทรายเสียแล้ว ผมเริ่มใช้มือเลื้อยไปวางที่ตักอีกมือก็ลูบแก้มของน้องพลางๆ “ไม่เป็นไรครับ อย่างนั้นเดี๋ยวพี่สอนวิธีคลายเครียดให้ น้องตาลอ่านหนังสือมาหลายอาทิตย์แล้วนะ” ผมเริ่มเปลี่ยนจุด จากใบหน้าไปสู่อีกหน้าที่อยู่ถัดลงมา จากต้นขาไปสู่ต้นขาด้านใน “อุ๊ย พี่ต้นทำอะไรน่ะ” ผมไม่ตอบ แต่เริ่มใช้กำลังหนักขึ้น หนักขึ้นเรื่อยๆ น้องก็หน้าแดงขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน โดยสภาพไร้เสียง ผมจับน้องยืนขึ้น ประคองหน้าซึ่งในตอนนี้เหมือนวิ่งมาสักห้ากิโล
“สบตาพี่สิคะ” เมื่อน้องเงยหน้ามาสบตาผม โอ้เข้าล็อกอะไรเช่นนี้ ผมก็ก้มลงจูบลงบนริมฝีปากอันอวบอิ่มของน้องสาวผม ซึ่งไม่ลำบากมากนัก เพราะน้องสูงกว่าคุณแม่ครับ น้องสูง 166 ซม. ส่วนผมสูงประมาณ 180 ซม. ในตอนแรกผมต้องพยายามใช้ลิ้นดันสู่ปากของน้อง แต่น้องก็ไม่ยอม แต่หลังจากหนวดปลาหมึกได้ทำหน้าที่ของมันสักพักทางสู่น้ำบ่อน้อยของผมก็เปิดขึ้น จากนั้นหนวดปลาหมึกก็ทำอีกหน้าที่ต้องปลดอุปสรรคระหว่าพี่น้องออกจากตัวทั้งคู่ น้องพยายามขัดขืน แต่ก็ต้องพ่ายแพ้แก่มโนธรรมโดยในที่สุดก็ยอมฝ่าฟันอุปสรรคจนเหลือแต่ชุดชั้นใน และยังช่วยผมปลดบราเซีย บ๊ะน้องเราก็มีดีเหมือนกัน แม้จะจุ๋มจิ๋มกว่าคุณแม่ แต่สำหรับเด็ก ม.3 34 นิ้ว คับ C ก็นับว่าเกินตัวไปมิใช่น้อย สีของยอดภูเขาก็เป็นสีชมพู โอ๊ยใครจะทนได้ครับ ต้องลองชิมดูแล้ว
อ๊ะ ท่าทางน้องคงเมื่อย ผมเลยผลักน้องลงกับเตียงแล้วช่วยปลดปราการด่านสุดท้ายออก โอ้ ป่าเต็งรังก็น่าดูอีกแบบเมื่อเทียบกับป่าดิบฝนอย่างคุณแม่ ผมเลยต้องลองชิมดูครับ หนังสือบอกว่าหอยสดมีประโยชน์ต่อร่างกายครับ “น้องตาลลองจับของพี่หน่อยสิคะ” ผมพูดหลังจากพักหายใจ เป็นน้องที่ดีจริงๆ ไม่ดื้อเลยครับ “น่ากลัวจังค่ะ หนูกำมันยังไม่รอบเลยแล้วทำไมคุณแม่ชอบเลียมันคะ” แปลกๆ นะครับ เมื่อวานไม่มีบทนี้อยู่ในสคริปท์นี่นา แต่หน้ามันมืดครับยังไม่มีเวลาสงสัย
“ลองเลียนแบบคุณแม่ดูซิคะ” แม้น้องจะเป็นมือใหม่ แต่ก็บทบาทสมจริงมิใช่น้อย “พี่ต้นคะ ของของหนูร้อนจังเลยค่ะ” “ของน้องคงจะพร้อมแล้วล่ะคะ เอาล่ะนอนลงซิค่ะ” ผมก็พยายามทำดีเพื่อไปสู่สวรรค์ แต่ทางไม่เปิดครับ แค่ส่วนหัวโผล่ได้ครึ่งหุน น้องก็ร้องลั่นบ้านแล้วครับ อา Baby oil คงเอาไม่อยู่ ต้องโลชันทาผิวแล้วครับ ผมก็ชโลมโดยเฉพาะหัวเจาะต้องชุ่มหน่อย จับเข่าน้องชันข้างหนึ่งแบบ Missionary Style
“น้องตาลครับนำทางให้หน่อยค่ะ” น่ารักจริงๆ น้องเราไม่มีขัดขืนเลย ผมพยายามดันแล้วดันอีก ผ่านไป 5 นาที มันก็เข้าไปแค่ครึ่ง แถมน้องก็ดิ้นเสียจนน่าสงสาร แต่ไม่มีความปราณีในสนามรบและสนามแห่งความรักครับ ผมก็พยายามช่วยเต็มที่ทั้งปากและมือทำหน้าที่ไม่หยุด ผมเริ่มซอยครับทั้งๆ ที่ได้แค่นั้น ก็แค่นั้นละครับ น้องก็เด้งรับทุกที ตีโต้ไปมาสักพักเห็นได้จังหวะผมเลยตบฝัง คราวนี้ลั่นซอยเลยครับ หูแทบแตก น้ำตาไหลเป็นเผาเต่า ผมไม่กล้าเปลี่ยนท่าครับกลัวน้องตายคามือหมอ ผมว่าของคุณแม่ทั้งบีบทั้งรัดแล้วนะครับ แต่ของน้องนี่สุดๆ เลยครับ ผมเลยต้องใช้ท่าเบสิกสุดนี้แหละครับ สักพักเสียงโอดโอยก็เงียบกลายเป็นเสียงคราง จากค่อยๆ ก็ดังขึ้น ดังขึ้นเรื่อยๆ ผมก็วิ่งร้อยเมตรประเทศไทยให้เสร็จพร้อมกับน้อง อ่านขาดครับ ขืนต่ออีกเกมมีหวังน้องตายคาเขียงพอดี
ในที่สุดผมก็ได้ยิงปืนใหญ่ฉลองชัยพร้อมๆ กับอาการเกร็งสุดตัวของน้องสาว หลังจากสติสตังของน้องกลับคืนมา น้องกลับคืนมา น้องผมก็เริ่มร้องไห้ “เป็นอะไรจ๊ะ น้องตาลเจ็บหรือเปล่าค่ะ” ไม่น่าถามเล่นมีหลักฐานเป็นเลือดแดงฉานออกอย่างนั้น “ค่ะ แต่ที่หนูร้องไห้เพราะหนูเสียใจค่ะ” “เสียใจที่ให้ครั้งแรกกับพี่เหรอคะ” (ไม่รู้ก็บ้าแล้ว) “ไม่ใช่คะ พี่ต้นเป็นผู้ชายที่หนูรักที่สุดในโลกค่ะ แล้วหนูจะเสียใจได้อย่างไรคะ” “แล้วน้องตาลเสียใจด้วยเรื่องอะไรคะ” “ก็… ก็…” น้องสาวของผมสูดลมหายใจลึกๆ “ก็หนูแย่งคนรักของแม่ตัวเองนี่คะ” “โง่จริงนะเรา ความรักน่ะแบ่งปันกันได้ พี่ยังรักและเคารพคุณแม่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยน และยังรักและเอ็นดูเราเหมือนเดิม” “ค่ะ หนูจะไม่เสียใจอีก แต่พี่ต้นคะเจ็บจังเลย ช่วยดูให้หน่อยค่ะมันเป็นอะไร” “อ๋อ ของเราฉีกนิดหน่อยจ๊ะ อีกไม่นานก็หาย” “อย่างนั้นพี่ต้นห้ามรังแกหนูอีกจนกว่าหนูจะหายนะคะ”
“ว่าแต่น้องตาลรู้เรื่องพี่กับคุณแม่ตั้งแต่ตอนไหนคะ” “ตั้งแต่ต้นๆ เดือนพฤศจิกายนค่ะ” “เห็นที่ไหนคะ” “เห็นที่สระน้ำค่ะ หนูตื่นเห็นคุณแม่เล่นน้ำอยู่ สักพักพี่ต้นก็โป๊ลงสระตามมาค่ะ” อย่างนั้นก็เห็นตั้งแต่วันพิพากษาเลยครับ “แล้วก็เห็นพี่มานั่งที่โต๊ะข้างสระแล้วคุณแม่ก็ช่วยพี่ใช่ไหมคะ” “คงจะเป็นอย่างนั้นแหละค่ะ ร่มบังนะคะ หนูเห็นไม่ถนัด” ใช่แน่ๆ “แล้วตอนนั้นน้องตาลคิดยังไงคะ” “ตอนแรกหนูก็รู้สึกแปลกๆ แต่ก็ดีใจที่คุณแม่จะได้ไม่เหงาค่ะ” “แล้วน้องตาลเจอพี่สนิทสนมกับแม่ในวันอื่นอีกหรือเปล่าคะ” “ไม่ค่ะ หนูเจออีกครั้งก็เมื่อวานค่ะ” “แล้ววันนี้น้องตาลตื่นมาเห็นพี่กับคุณแม่พอดีอีกหรือคะ” หน้าของน้องเริ่มแดงแบบอายๆ “หนูนอนไม่ค่อยหลับค่ะ ตั้งแต่เห็นวันนั้น ตกดึกใจมันสั่นนอนไม่หลับค่ะ พอพี่ต้นอุ้มคุณแม่ลงมาหนูเลยได้ยินคะ” “ตอนดูน้องตาลต้องช่วยตัวเองแน่เลย” หน้าของน้องสาวผมแดงก่ำ “…ค่ะ…” เบาที่สุดในโลก “โธ ไม่ต้องอายหรอก”
“แล้วหนูกับพี่ต้นต้องเรื่องนี้กับคุณแม่หรือเปล่าคะ” “ไม่ต้องหรอก รอให้คุณแม่รู้เองดีกว่า แล้วถ้าเราหายเมื่อไหร่มาหาพี่นะ พี่ไม่ได้ล็อคห้อง แต่คุณแม่จะมาคุยเป็นเพื่อนกับพี่ในคืนวันศุกร์กับวันเสาร์นะคะ” “…ค่ะ…” กว่าน้องสาวของผมจะหายก็ตอนสอบกลางเทอมพอดี และตั้งแต่นั้นมา คืนวันศุกร์และเสาร์ก็เป็นของคุณแม่ ส่วนคืนวันอาทิตย์ถึงวันพฤหัสบดีกลายเป็นของน้องผม เล่นเอาผมซูบไปนิด
